Cardamino(-à-fueio-d'asaret)
Cardamine asarifolia
Brassicaceae Cruciferae
Nom en français : Cardamine à feuilles d'asaret.
Descripcioun :La cardamino-à-fueio-d'asaret se rescontro en ribo d'aigo majamen dins li mountagno dis Aup marino. En deforo la planto èi di proun raro, pèr acò èi marcado sus listo roujo categourìo LC, valènt à dire soucit minour. Autramen se recounèis eisadamen emé si fueio redouno, lusènto, en couor à la baso, de 2 à 6 cm de diamètre, emé un long pecou.
Usanço :Èi bessai uno planto manjadisso coume lis àutri cardamino, mai avèn ges d'entresigne segur. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 à 45 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Cardamine
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 12 à 20 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 800 à 2600 m
Aparado : Noun
Mai à avoust
Liò : Ribo d'aigo
- Riéusset
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Cardamine asarifolia L., 1753
Velezìo
Velezia rigida
Caryophyllaceae
Nom en français : Vélézie rigide.
Descripcioun :La velezìo es uno pichoto planto rede e pegouso que porto de flour roso mistoulino. Èi pas eisa de la vèire entre li mato de bauco ! Planto pulèu raro, trachis dins li tepiero seco argilouso e sablouso. Lou "calice" èi proun long e pièi caup lou fru de la memo taio.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 5 à 15 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Velezia
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 4 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Tepiero seco
- Roucaio
Estànci : Mesoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Mediterrano-Touranenco
Ref. sc. : Velezia rigida L., 1753